قانون سروصدا

قانون سر و صدا

               هلدینگ آسیا مواد شاهرود در زمینه فروش سیمان بر آن است تا ضمن فروش سیمان اطلاعاتی نیز در خصوص سیمان و مطالب مرتبط با آن در اختیار شما علاقه مندان قرار دهد. نمی دانم تا چه حد باید در مورد این قانون صحبت شود، زیرا قانونی بسیار سودمند و مفید است. معتقدم مظلومین همواره تحت ظلم باقی می مانند تا یک قهرمان پیدا شود و با سر و صدا آن ها را از زیر بار ظلم خارج کند. طبل هر چه پر سروصداتر است، تو خالی تر است. معمولاً هر چیز که در روزنامه ها روی آن زیاد تبلیغ می شود، یعنی نباید زیاد به آینده آن خوش بین بود. اگر پیام های متعددی در روزنامه ها دیدید که قرن، قرن تکنولوژی است و روش های باروری مصنوعی برای دامداران بسیار مهم و سودمند است، نباید فکر کنیم از فردا همه دامداران از تلقیح مصنوعی برای باروری دام های خود استفاده خواهند کرد. هیاهوی تبلیغاتی روی مسکن مهر در ساخت و ساز کشور بسیار اندک خواهد بود. قطعاً تبلیغات گسترده بر روی ساخت خانه های پیش ساخته به دلیل مزایای متعدد آن، خانه سازی سنتی را حذف نخواهد کرد و سهم خانه های پیش ساخته خیلی زیاد نخواهد بود. ولی حتما این سروصداها برای گروهی که به آن متوسل شده اند، کارساز بوده است. این روزها صدا و سیمای ما بین یک فیلم آنقدر تبلیغات پخش می کند که گاهی متن فیلم فراموش می شود. شب گذشته در یک بخش، حدود 15 موضوع در زمان 3 دقیقه ای تبلیغ شد. یکی می گفت دیگر نگران ریزش موهای خود نباشید. دیگری می گفت خانم های خانه دار اصلا چسبیدن غذا به ظروف را در ظروف نچسبی که تبلیغ می شد، نخواهند دید. یکی دیگر از حل کامل یک بیماری با مصرف مواد غذایی خود نوید می داد. من به یاد این قانون افتادم. آیا واقعا از فردا صبح ریزش موی همه مردم متوقف شده، هیچ غذایی به ظروف نمی چسبد و ریشه بیماری مذکور کنده می شود. قطعا چنین اتفاقاتی نخواهد افتاد. ولی کسانی که برای کار خود سر و صدا به راه انداخته اند، به نتیجه مطلوبشان می رسند و می توانند محصولات خود را به فروش برسانند.

               سال ها قبل در یک شرکت سیمان کار می کردم. مدیریت شرکت 3 روز را در تهران در دفتر مرکزی و 2 تا 3 روز را در شهر محل کارخانه بود. من مشاهده می کردم ایشان هر هفته دو روز وقت می گذارد و به سازمان های مختلف می رود و تا می تواند روی موضوعات مختلف سروصدا به راه می اندازد و از دولتی ها می خواهد، برای اینکه شرکت ورشکست نشود و کارگران بیکار نشوند، شرکت را کمک کنند و حمایت نمایند. وقتی یک مشکل مالیاتی و یا بیمه ای و یا بانکی و یا هر مشکل دیگری پیش می آمد، ایشان در سطح کل استان و سازمان هایی که گاهاً مشکل اصلاً به آن ها مربوط نبود، شلوغ می کرد و سروصدای زیادی به راه می انداخت. من نگاه می کردم، انصافاً گاهی مشکلات ما به این حدی ک ایشان بیان می کرد، حاد نبود ولی میزان سروصدا خیلی بیشتر بود. ما توانسته بودیم، امتیازات بسیاری را از سازمان های دولتی و غیردولتی از اقبال این شلوغ کاری بگیریم. الان که در شرکت های مشابه کار می کنم، واقعاً هیچ یک از آن ها نتوانسته اند حتی 10 درصد آن امتیازات را بگیرند و شرکت مزبور دریافت همه آن کمک ها را مدیون سروصدای مدیرعاملش است. معمولاً اگر شرکتی اعلام کند، که وضعیت خوبی دارد و مشکلی ندارد، ارگان های مسئول بجای تشویق و کمک،  حمایت های خود را از آن بر میدارند. این یک واقعیت است که برای بدست آوردن حق و حقوق شرکت باید مدام معترض بود و سروصدا کرد.

                 هلدینگ آسیا مواد شاهرود در زمینه فروش سیمان در این خصوص مینویسد در بازار نیز شرایط همین است. چند ماه قبل متوجه شدم جلسه ای در ستاد اقتصاد مقاومتی تشکیل و عنوان شده وزارت راه و شهرسازی پذیرفته 2 میلیون تن سیمان از صنعت سیمان خرید و به حل مشکل رکود کمک نماید. همکاران ما در انجمن سیمان روی این موضوع خیلی سروصدا کردند. من عنوان نمودم اولاً وزارت راه و شهرسازی که خود مصرف کننده سیمان نیست و پیمانکاران پروژه هایش باید سیمان بخرند. پیمانکاران هم که اگر پول داشته باشند و فعالیت نمایند، خودشان سیمان می خرند. اگر وزارت راه و شهرسازی فقط پیمانکاران خود را برای پرداخت وجه تضمین نماید، کافیست. لذا بیان این مطلب فقط یک هیایوی تبلیغاتی است. از حدود دو سال قبل بحث استفاده از رویه های بتنی در جاده سازی خیلی زیاد مطرح می شود و همه بیان می کنند، اگر جاده ها بتنی شوند، مشکل مازاد ظرفیت تولید سیمان کشور حل خواهد شد. سال قبل با یک پیمانکار راه سازی صحبت می کردم، که مجوز ساخت یک مسیر 120 کیلومتری با رویه بتنی را از کارفرما گرفته بود. ایشان می گفت، اولاً هیچ یک از پیمانکاران راه سازی، ماشین آلات مورد نیاز برای این کار را ندارند و تهیه آن ها نیاز به سرمایه گذاری زیادی دارد و ثانیاً برای این راه 120 کیلومتری حدود 30 هزار تن سیمان با احتساب پل های بین راه نیاز است و اگر برای همه پروژه های راه سازی کشور از بتن استفاده شود، پتانسیل مصرف بیشتر از 2 میلیون تن ایجاد نخواهد شد. 

               هلدینگ آسیا مواد شاهرود در زمینه فروش سیمان در این خصوص مینویسد این یک واقعیت است که شما برای رسیدن به حقتان باید سروصدا کنید. سال ها قبل در یک شرکت سیمان، از یکی از مرزهای شرقی صادرات داشتیم. سازمان پایانه ها بر اساس یک تفسیر سلیقه ای از برخی قوانین، مبالغی را از ماشین های افغانی که برای صادرات سیمان ما وارد ایران می شدند، به عنوان عوارض دریافت می کرد. ماه ها گذشت و هیچ کس در هیچ سازمانی استانی و کشوری برای حل این مشکل در سطح ملی که دولت و حکومت به شدت بر صادرات تأکید می کردند، قدمی برنداشت. مدیریت عامل با من صحبت کرد و تصمیم گرفتیم برای حل مشکل خودمان پیش قدم شویم. برداشتن این عوارض علاوه بر اینکه سبب افزایش صادرات ما می شد، می توانست قیمت فروش ما را تا 35 درصد افزایش دهد، لذا این موضوع برای ما بسیار مهم بود. با نامه نگاری گسترده و بیان موضوع در روزنامه ها و برگزاری جلسات زیاد توانستیم، سروصدای زیادی به پا کنیم و مسئله را به بحث روز در سطوح مختلف مدیریتی استان و کشور تبدیل کردیم. به طوری که وزیر مربوطه برای حل این مشکل دستور برگزاری جلسه داد. با برگزاری این جلسه تصمیمات خوبی گرفته شد و بخشی از مشکل حل شد و ما توانستیم قسمتی از این عوارض را حذف کنیم. هنوز همه کارخانه های سیمان صادرکننده در استان های دیگر این عوارض را می پردازند، ولی الان چند سال است که شرکت مذکور این عوارض را پرداخت نمی کند. بسیاری از همکاران صنعت تصور می نمایند، برای انجام فعالیت های صادراتی و حتی فروش داخلی خود باید قوانین را مطالعه و بر اساس تفاسیر سازمان های دولتی مسئول، حرکت کنند. در حالی که بسیاری از افراد ناخواسته و یا عمداً قوانین را اشتباه تفسیر می کنند. برای حرکت در مسیر صحیح باید با سروصدا، قوانین را اصلاح و حرکت ها را به مسیر صحیح هدایت نمود.

• این نوشته برگرفته از کتاب قوانین حاکم بر بازار سیمان به قلم جناب دکتر محمودرضا تاجیک میباشد . . .